Μάνα, μητέρα, μαμά

Χρόνια πολλά μανούλες όλου του κόσμου!!!
Μου έρχεται κατευθείαν να σας αφιερώσω το ποίημα της συναδέλφου και δασκάλας μου Τζούλιας Φορτούνη, που αν και δεν πήρα την άδειά της πιστεύω πως θα το χαρεί!!

"η μητέρα μου"


γερτή λαμπάδα
φλόγα που τρέμει
πίσω από σπασμένες γρίλιες
ανάσα που θολώνει
τα τζάμια του αδύνατου
η μητέρα μου

να δίνει πάντα
όσα ποτέ δεν πήρε
να δίνει πάντα
όσα ποτέ μου δε ζητώ

ένα ποίημα κάπου ας βρεθεί
ένα στάχυ άγουρο στο στέρφο χώμα
μια γέφυρα από λέξεις και εικόνες
μικρή αλέα να περπατήσουμε μαζί
ένα παγκάκι μες στις ανεμώνες

για να μιλώ ακατάπαυστα μαζί της
με λόγια που ποτέ δεν είπα
την άγρια δίνη των ματιών της
να νιώθω πίσω στον καιρό

πώς τότε ξαφνικά μεγάλωσα
πώς τώρα πάλι γίνομαι παιδί
μωρό στην αγκαλιά της

και στις μανούλες των αστερολούλουδών μας  

αφιερώσαμε ένα όμορφο άλμπουμ με ζωγραφιές τους

 και μια κρεμαστή καρδιά. 

Κοιτάξτε όμορφες μανούλες...

 

 

Να είστε πάντα γερές μανούλες!!